Teoretičari zavere u epizodi – „pogrešno tumačenje zakona” o dečjoj pornografiji
Jedan od vodećih antizapadnih narativa lokalnih teoretičara zavere i takozvanih antiglobalista, jeste onaj o „dekadentnom Zapadu” koji ugrožava tradicionalnu porodicu, promoviše „LGBT i rodnosenzitivnu agendu” deci, podstičući na taj način nastranost, pedofiliju i zločine. Jedan od primera takvog dezinformativnog narativa prethodne nedelje se proširio društvenim mrežama, uz tvrdnje da se u Nemačkoj posedovanje i distribucija dečje pornografije više ne smatra krivičnim delom. Reč je o potpuno pogrešnom tumačenju nacrta zakona koji još nije ni usvojen.
Na portalu Nulta tačka objavljen je tekst u kom se tvrdi da „posedovanje i distribucija dečije pornografije više nije krivično delo u Nemačkoj, nakon što je savezna vlada izglasala izmenu odredbi krivičnog zakona u vezi sa materijalom o seksualnom zlostavljanju dece”. Iako se ništa od navedenog nije dogodilo, skrinšotovi naslova, link do teksta i opisa koji je Nulta tačka objavila na svom Telegram kanalu, proširio se društvenim mrežama.
„Bolest pedofilije se širi Evropom i svetom! U Nemačkoj posedovanje i distribucija dečje pornografije više nije krivično delo”, navodi se u Telegram objavi.
Kao samoproklamovani borac protiv pedofilije, viralnosti ove dezinformacije doprineo je i Saša Borojević svojom Fejsbuk objavom uz komentar „kvalifikacija kao prekršaj – a ne krivično delo”.
Borojevićevu objavu i tekst objavljen na sajtu Nulta tačka ocenjujemo kao – dezinformaciju.
Šta je sve sporno u tekstu Nulte tačke?
Kao i u slučaju mnogih neistinitih informacija sa sajta Nulta tačka koje su bile predmet analiza Istinomera u prethodnom periodu, i tekst objavljen 10. februara jeste doslovan prevod članka sa portala The People’s Voice, poznatog po prenošenju dezinformacija i teorija zavere.
Ovog puta, The People Voice i Nulta tačka su krenuli od višeslojno pogrešnog tumačenja Nacrta zakona o prilagođavanju minimalnih kazni koje se tiču distribucije, sticanja i posedovanja sadržaja dečje pornografije.
Prema aktuelnom nemačkom zakonu, usvojenom 2021. godine, državno tužilaštvo je dužno da ispita sve pojedince u čijem se posedu nađe dečji pornografski sadržaj i da ih u skladu sa Krivičnim zakonikom kazni, bez obzira na činjenicu da li su neprimeren sadržaj dobili slučajno (prosleđivanjem linka, fotografije ili snimka u Viber ili WhatsApp grupama), ili su, na primer, roditelji, nastavnici ili učitelji pronašli takav sadržaj i postupili u nameri da se takav on ukloni.
Upravo tako definisan Krivični zakonik, članom 184b o širenju, nabavci i posedovanju dečjeg pornografskog sadržaja predviđa minimalnu kaznu za „preuzimanje ili sticanje u posed dečjeg pornografskog sadržaja koji reprodukuje stvarni ili realističan čin, ili [posedovanje] takvog sadržaja” između jedne i deset godina zatvora.
Uzimajući u obzir da mogu postojati slučajevi u kojima lica „nisu delovala usled sopstvenog seksualnog interesovanja za dečje pornografske sadržaje, već (…) [kako bi] sprečili dalju distribuciju ili javni pristup sadržaju dečje pornografije”, Savezna vlada Nemačke je, 9. februara, dostavila Nacrt izmene zakona na mišljenje Saveznom veću (Bundesrat).
O ovom Nacrtu izmene člana 184b Krivičnog zakonika Bundesrat još uvek nije raspravljao, pa samim tim još uvek nije ni usvojen.
Nemački mediji su u prethodnom periodu izveštavali o nepravedno procesuiranim slučajevima, poput lica koji prikupljaju dokaze za policiju, ili primera nastavnice koja je, uvidevši da se sporni pornografski sadržaj deli u njenoj školi, imala nameru da o tome obavesti roditelje.
Stoga, izmene se odnose isključivo na drugačiji pristup za pojedince poput roditelja, staratelja ili nastavnika koji su u došli u posed dečijeg pornografskog sadržaja, a kojima primarna namera nije njihova distribucija, lična poteba ili interes.
Svaki drugi oblik deljenja i posedovanja sadržaja dečje pornografije se i dalje smatra teški krivičnim delom koje je podložno prethodno pomenutim strogim sankcijama u skladu sa Krivičnim zakonikom Nemačke. Krivično delo, dakle, ne postaje prekršaj, kako je to Saša Borojević insinuirao u svojoj objavi.
Pogrešno tumačenje i zakona u Francuskoj i Novom Zelandu
Nulta tačka kao dodatne „primere” puta ka legalizaciji i „normalizaciji pedofilije” navodi i svoja (neadekvatna) tumačenja zakona Francuske i Novog Zelanda.
Nije istina da je Francuska „dekriminalizovala seks sa decom”, kako se navodi u spornom tekstu.
Istina, doduše jeste da je zakon iz 2018. godine, (Loi Schiappa) kritikovan kao nedovoljno strog; zakon usvojen 2021. nalaže da „nijedna odrasla osoba ne može da se osloni na seksualni pristanak deteta ako je (ono) mlađe od 15 godina ili mlađe od 18 godina u slučaju incesta.”
Aktuelnim zakonom se za krivično delo silovanja maloletnika (mlađih od 15 godina) nalaže kazna zatvora do 20 godina.
Vankontekstualno tumačenje u slučaju Novog Zelanda odnosi se na slučaj iz 2022. godine kada je sudija poroti koja odlučuje o slučaju muškarca optuženog za više seksualnih zločina nad dvanaestogodišnjom i osmogodišnjom devojčicom, predstavio pravne razlike u zakonima na osnovu kojih se optuženi može teretiti.
Sudija, suprotno navodima iz tekstova koji cirkulišu onlajn prostorom, nije doneo presudu o uzrasnoj granici pristanka. Osim toga, sudija je, nakon što je porota proglasila optuženim krivim za krivično delo silovanja, rekao da se „slaže” sa njihovom odlukom i doneo presudu.
Međutim, i ovaj slučaj je poslužio kao poziv za izmenu tadašnjeg zakona, kako je javnosti skrenuta pažnja da su advokati odbrane mogli da iskoriste „rupe u zakonu” igrajući na kartu davanja pristanka žrtve na seksualni odnos, odnosno, da do silovanja nije došlo.
Na Novom Zelandu se propisuje da osobe mlađe od 16 godine ne mogu dati pristanak na seksualni čin.
