Na mrežama kruži još jedna manipulacija – da HIV ne postoji, a da su testovi prevara

• Mrežama se proširila teza o “prevarnim testovima na HIV” i “lažnoj nauci virologiji”, uz narativ da HIV ne postoji. 
• Postoje brojna naučna istraživanja koja dokazuju postojanje HIV-a, kao i veliki broj registrovanih koji se leče od HIV-a i posledica ove infekcije. 
• Reč je o dezinformaciji.

Društvenim mrežama se deli snimak od skoro pet minuta, u kojem se iznose navodni dokazi o nepostojanju HIV-a i lažnim testovima, uz opis:

“Zbog različitih kriterijuma koji važe u različitim zemljama, u jednoj zemlji se testiranjem možete smatrati HIV pozitivnim i da vam se kao rezultat toga postavi dijagnoza AIDS-a, dok test u drugoj zemlji, istog dana, pokaže da ste negativni.

Sjetite se sada čime su nas zarobili od početka pa do kraja medijske pandemije?

Užasno mi je i pomisliti koliko života i porodica je uništeno i još se uništava na osnovu rezultata lažnih testova na virus koji takođe, kao i ostali virusi, nikada nije izolovan. Doktori ladno učestvuju u tome. Obratite pažnju na doktoricu na drugoj minut videa kada joj je postavljeno vrlo jasno pitanje: s obzirom na razlike u rezultatima testova različitih proizvođača, kako znati da li je neko stvarno pozitivan…znači kao da gledam covid urnek i uz to i u ovom slučaju ubija terapija.

Zahvaljujući lažnoj nauci – virologiji – imamo vakcine, sve više njih, stalno generisanje straha i ucjene djece, roditelja i naposljetku svih nas. Bez toga život dobija boje. Do nas je!”

Snimak je prikazan kao isečak iz dokumentarnog filma u kojem se pojavljuju Nevil Hodžkinson, dopisnik za The Sunday Times, Val Tarner, doktor iz Perta u Australiji, Kristina Mađore, Ričard J. Kodi, guverner u Nju Džerziju, Kim Banon, osoba koja je pozitivno testirana na HIV 1992. godine, Nil T. Konstantin, potpisan kao direktor Kliničkog imunološkog instituta za humanu virologiju i Fasil Ketman, direktor kliničkih ispitivanja Instituta za humanu virologiju. Četiri osobe koje se pojavljuju u snimku nisu potpisane.

Preko snimka, koji je originalno objavljen na engleskom jeziku, ispisan je prevod za domaće govorno područje, koji se poklapa sa onim o čemu se priča u spornom videu.

Video je potekao sa Telegram kanala TABU, na kom je objavljen 13. jula.

Obrnutom pretragom kadrova iz snimka dolazimo do isečka iz filma “Kuća brojeva: Anatomija epidemije”. Ovaj film izašao je u septembru 2009. godine i na sajtu IMDB, naveden je kao dokumentarni film koji se bavim “dokazima” da HIV ne postoji.

The Guardian je u kolumni objavljenoj 2009. godine ovaj film opisao kao “poguban” i da bi bilo potrebno “dva meseca kolumni da se obrade sve lažne teze iz ovog filma”.

Pretraga imena Nevil Hodgkinson pokazuje da je on bivši novinar koji je, kako se navodi u njegovoj biografiji, sarađivao s različitim medijima, kao što su The Sunday Times, Sunday Express i Daily Mail. 

Sa druge strane, pretragom imena Christine Maggiore pokazuje da je reč o osobi preminuloj 2008. godine. Ona je javno govorila o svom HIV statusu, a postala je poznata kao osobai koja je negirara naučne činjenice o HIV-u i AIDS-u, iako je njena trogodišnja ćerka preminula od bolesti povezane s AIDS-om.

Šta je HIV, a šta AIDS?

Prema podacima sa sajta Instituta za javno zdravlje “Dr. Milan Jovanović Batut” HIV je skraćenica za virus humane imunodeficijencije. HIV najčešće napada veoma bitne delove imunološkog sistema – CD4+ T ćelije. Ovaj virus dovodi direktno i indirektno do pada u proizvodnji CD4+ T ćelija i do njihovog krajnjeg uništenja. 

Ove ćelije su glavni pokretači odbrambrenog sistema i kada je proizvodnja ovih ćelija ravna nuli, imunološki sistem skoro da i ne funkcioniše. HIV takođe i direktno napada organe kao što su bubrezi, srce i mozak, što dovodi do prekida rada bubrega, kardiomiopatije i encefalopatije. Ovim virusom mogu se zaraziti samo ljudi i on se prenosi isključivo među ljudima. 

AIDS ili SIDA su skraćenice punog naziva bolesti na engleskom (Acquired Immunodeficiency Syndrome) ili francuskom jeziku (Syndrome de l’immunodéficience Acquise) – sindrom stečenog gubitka imuniteta. 

AIDS je poslednji, uznapredovali stadijum infekcije uzrokovane HIV-om. Nastaje usled oštećenja odbrambenog sistema organizma koji prouzrokuje HIV. Stečeni gubitak sposobnosti imunološke odbrane znači da je neki uzročnik onemogućio imunološki sistem da se efikasno brani i da savlada infekciju uzrokovanu brojnim mikrobiološkim agensima (bakterije, virusi, paraziti i sl.), koji kod zdravih ljudi ne dovode do ispoljavanja oboljenja. 

Ovo oboljenje se karakteriše pojavom jedne ili više oportunističkih infekcija ili malignih bolesti (npr. kapoši sarkom, karcinom grlića materice, limfom) i drugih teških kliničkih stanja povezanih sa HIV-om, koje se bez specifičnog lečenja završava smrću.

Koja je razlika između HIV infekcije i AIDS-a?

Osoba koja ima HIV infekciju (HIV pozitivna osoba) inficirana je HIV-om, može godinama da nema nikakve simptome ili znake bolesti, najčešće se oseća sasvim dobro, a obzirom da može godinama biti bez ikakvih znakova oboljenja, epidemiološki gledano, ovaj period predstavlja „najopasniji” period za dalje prenošenje virusa, jer se inficirana osoba oseća sasvim „zdravo” i najčešće nije svesna da je inficirana.

Klinički simptomi se javljaju u proseku tek posle nekoliko godina od infekcije i tek kada se pojave kliničke manifestacije, kada se ispolji klinička slika bolesti kažemo da je osoba obolela od AIDS-a ili side.

Da li su testovi na HIV zaista neispravni?

U spornoj objavi se navodi i:

“Zbog različitih kriterijuma koji važe u različitim zemljama, u jednoj zemlji se testiranjem možete smatrati HIV pozitivnim i da vam se kao rezultat toga postavi dijagnoza AIDS-a, dok test u drugoj zemlji, istog dana, pokaže da ste negativni.

Sjetite se sada čime su nas zarobili od početka pa do kraja medijske pandemije?”

Testovi na HIV se mogu raditi na nekoliko načina. Najčešće se uzima krv iz vene,koja se potom testira u laboratoriji.

• Za otkrivanje specifičnih antitela u krvi, najčešće se koristi osnovni ELISA test. Kada je ELISA test iz dva uzorka krvi pozitivan, kao potvrdni test koristiti se specifičniji test za otkrivanje antitela (najčešće Western Blot).
• Savremeni ELISA testovi, odnosno novije generacije ELISA testova tzv. Ag-At testovi predstavljaju kombinaciju antigen-antitelo testova koji pored antitela na HIV detektuju i površinski antigen jezgra virusa (ili neki drugi). Za kombo testove je period prozora od 4 do 8 nedelja.
• Postoje i testovi kojima se otkriva sama struktura virusa (npr. P24) ili detekcija replikacije virusa (PCR) i to već posle 10 do 14 dana od kada se infekcija dogodila, ali se oni retko koriste za rutinska testiranja.
• “Brzi testovi” koji se mogu raditi i iz kapilarne krvi najčešće otkrivaju samo antitela, pa je za njih period prozora oko 90 dana (3 meseca)

Korisne podatke o testiranju možete pronaći ovde i ovde.

S obzirom na relevantne naučne podatke, objavu na Telegram kanalu TABU – da je “test na HIV još jedna prevara” i da su testovi na HIV “lažni”, kao i da ovaj virus nikada nije izolovan – ocenjujemo kao neistinu i teoriju zavere.