Rođen 1955. u Čačku. Svetovno ime mu je Miroslav Stefanović.
U zvaničnoj biografiji navodi se da je osnovnu i srednju školu završio u Beogradu i da je studirao na beogradskom Ekonomskom fakultetu.
„Svoj monaški život započinje 1980. godine u manastiru Crna Reka, gde prima monaški postrig 1983. godine od episkopa raško-prizrenskog Pavla, potonjeg patrijarha srpskog. Uporedo sa manastirskim poslušanjima upisuje Bogoslovski fakultet SPC u Beogradu i diplomira na njemu 1987. godine. U Atini završava postdiplomske studije na Bogoslovskom fakultetu Atinskog Univerziteta.“
U martu 2014, navodi, odbranio je magistarsku disertaciju na temu „Pokajanje po učenju Apostolskih otaca“, a u novembru 2017. na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu “Sveti Vasilije Ostroški“ u Foči odbranio je doktorsku disertaciju na temu „Mogućnost primene pokajne prakse rane Crkve u savremenom dobu“ .
Iguman manastira Crna Reka postao je 1991. godine. Na redovnom zasedanju Svetog arhijerejskog sabora SPC 27. maja 1992. godine izabran je za vikarnog episkopa hvostanskog i postavljen za zamenika obolelom episkopu timočkom Milutinu, „sa svim pravima i dužnostima eparhijskog arhijereja“.
„Hirotonija je obavljena u manastiru Sopoćani na dan Svetih vrača Kozme i Damjana 14. jula 1992. godine. Hirotoniju je izvršio patrijarh srpski Pavle, uz sasluženje velikog broja arhijereja. Neumorno radi na obnovi crkvenog i monaškog života u Timočkoj eparhiji. Tri puta je biran za člana Svetog arhijerejskog sinoda SPC.“
Na redovnom zasedanju Svetog arhijerejskog sabora SPC u maju 2014. godine izabran je za episkopa žičkog.
„Više od tri decenije bavi se umetnošću – izradom duboreznih krstova i drvorezbarenjem. Svoja umetnička dela izlagao je na više kolektivnih i samostalnih izložbi. Jedna od njih je izložba Savremena pravoslavna umetnost u galeriji Primenjene umetnosti 1995. godine u Beogradu. Povodom proslave jubileja – dvadeset godina njegovog arhipastirskog služenja u Timočkoj eparhiji, svoja umetnička dela predstavio je i na samostalnoj izložbi pod nazivom ‘Sila Časnog Krsta’ u Narodnom muzeju u Zaječaru 29. septembra 2012. godine. Ista izložbena postavka prikazana je u galeriji ‘Stevan Mokranjac’, 27. januara 2012. godine u Negotinu, kao i u Etnografskom muzeju u Beogradu 22. maja 2014. godine, otvorena pod naslovom ‘Drvo života’. Zatim je u toku 2014. godine izložba prikazana u Narodnom muzeju u Kraljevu, Čačku i Užicu.“
Navodi da se duborezom bavi od 1979. godine kada je „uradio svoj prvi duborezni krst i poneo ga u manastir Crna Reka“.
„Tamo sam nastavio da radim. Moji prvi radovi su bili radovi u duborezu ali krstova. Radio sam samo krstove. To je trajalo sve do devedesetih godina kada mi je vladika Artemije, tadašnji izabrani episkop, tražio da mu radim jednu panagiju koja se nosi oko vrata. Tada sam prvi put izašao iz okvira krsta. Naravno krst je moja najveća ljubav, ne samo kao umetnost već kao temelj mog monaškog i episkopskog života. Tada sam prvi put uradio panagiju, i video da umetnost sadrži mnogo širi pojam. Sada radim i slike, radim razne predstave, kombinovanu tehniku, a u poslednje vreme sam počeo da radim na fosilnom drvetu koje je izvađeno iz reke. Takvo drvo ima neku posebnu teksturu, prikazuje jedno duhovno stanje i drveta i uopšte. U tom drvetu mogu da se izrazim najlakše i najbolje.“ (Ozonpress, 3. 2. 2015. godine)
U biografiji se dodaje da sa grčkog jezika prevodi i objavljuje bogoslovske tekstove i naučne radove. „Za svoj dugogodišnji rad, kao eparhijski arhijerej, dobio je mnoga crkvena i društvena priznanja među kojima i zvanje počasnog građanina grada Zaječara, dodeljeno 2006. godine“.
U medijima se pominje kao mogući kandidat za novog patrijarha SPC.
Foto: FoNet/Nenad Ðorđević
