Rođen je u Beogradu 1975. godine.
U zvaničnoj biografiji navodi da je nakon završene 11. beogradske gimnazije na Arhitektonskom fakultetu stekao zvanje diplomiranog inženjera arhitekture.
Ističe da je član Inženjerske komore Srbije od 2008. godine, Saveza arhitekata Srbije od 2001. godine, Društva arhitekata Beograda, a da status slobodnog umetnika u udruženju ULUPUDS ima od 2001. godine. Napominje da je licencirani odgovorni urbanista, odgovorni projektant i odgovorni izvođač radova. Navodi da je inicijator osnivanja Komore arhitekata Srbije „za šta je dobio i podršku Evropske komisije iz Brisela 2010. godine“.
Takođe, dodaje da je osnivač i Komisije za sport i rekreaciju u Institutu za standardizaciju Srbije. „Aktivno se bavio projektovanjem javnih, stambenih, komercijalnih i sportskih objekata kao i projektima uređenja javnog prostora u periodu od 2001. godine pa do danas. Osnivač je i glavni i odgovorni urednik najznačajnijeg regionalnog arhitektonskog časopisa ‘Arhitekton'“, navodi u zvaničnoj biografiji.
Ističe da je u sazivu Komisije za planove Skupštine grada Beograda od decembra 2013. godine, a da je od maja 2014. bio potpredsednik Saveta za urbanizam Skupštine grada Beograda. U maju 2018. godine izabran je na mesto zamenika predsednika Komisije za planove Skupštine grada Beograda. Navodi da je bio član žirija za urbanističko rešenje Makiškog polja u Beogradu, da je „autor većeg broja objekata u Srbiji i inostranstvu kao i većeg broja urbanističkih projekata“. Među najznačajnijim su, naglašava, kompleks u Sportskom centru „Košutnjak“ u okviru koga se realizuje i Nacionalni trening centar površine 39.000 kvadrata (zgrada sportske medicine, multifunkcionalna dvorana, olimpijski bazen, stadion i hotel), omladinski sportski kamp „Karataš“ površine 16.000 kvadrata, objekat novog naučnog centra Instituta za fiziku Srbije površine 7.000 kvadrata…
Na funkciju glavnog urbaniste grada Beograda izabran je na sednici Skupštine grada 4. marta 2019. godine.
Sajt „Pištaljka“ pisao je u martu 2019. da je izradio idejno rešenje za državni naučni kompleks „Verokio“, a onda je njegova arhitektonska firma pobedila na tenderu za izradu dokumentacije za građevinsku dozvolu nakon što su druga dva ponuđača odbijena jer nisu mogla da dostave dokaz da su otkupili Stojčićeva autorska prava. U to vreme on je, prema izjavama samih gradskih čelnika, bio desna ruka tadašnjeg gradskog arhitekte Milutina Folića.
Poslednji put ažurirano: 20. 11. 2022.
