Ugljanin je najveće zlo
Nakon izbora 2008. lider Sandžačke demokratske partije je bio zadovoljan rezultatom koji je njegova stranka postigla, ali i naglasio da je nepokolebljiv kada je u pitanju njegov stari politički protivnik.
“Svima ću pružiti ruku osim Ugljaninu koji je najveće zlo za Sandžak.”
B92, 11. 5. 2008. godine
Hronologija loših odnosa između Ljajića i Ugljanina seže u devedesete godine, a tokom godina netrpeljivosti bilo je i najtežih optužbi.
„Ugljanin je dovoljno lud da me stvarno ubije.“
Blic, 17. 5. 2006. godine
„Sulejman Ugljanin je pogrešan čovek na pogrešnom mestu u pogrešno vreme.”
Evropa, 24. 2. 2005. godine
Ipak, u novu Vladu Srbije ušli su i Ljajić i Ugljanin. Lider SDP-a nije krio razočaranost.
„Upitan da li su ga koalicioni partneri sa liste ‘Za evropsku Srbiju’ pitali da li se slaže sa učešćem Ugljanina u vladi, Ljajić je odgovorio da su ga konsultovali oko učešća ‘Bošnjačke liste za evropski Sandžak’, ali da mu je tada rečeno da će ministar biti Bajram Omeragić, a ne lider SDA.
– Nisam bio protiv Omeragića, jer je on već učestvovao na sednicama vlade i bio jedan od malobrojnih koji se iskreno zalagao za smirivanje strasti u Sandžaku. Ulazak Ugljanina u vladu je već problem, jer je Ugljanin glavni generator krize u Sandžaku i najveći krivac za ekonomsku i socijalnu propast Novog Pazara – zaključio je Ljajić.“
Večernje novosti, 3. 7. 2008. godine
U godinama koje su nadolazile Ljajić i Ugljanin su i te kako sarađivali u okviru Vlade. U jesen 2011. čak su zajednički otvorili Regionalni centar za razvoj poljoprivrede i sela u Sjenici i tom prilikom se – rukovali.
Iako je pozitivno to što su zajedničkim učešćem u izvršnoj vlasti dva ljuta rivala dali doprinos normalizaciji političkog života u zemlji, Istinomer, ipak, konstatuje da je izjava Rasima Ljajića u neskladu sa njegovom političkom odlukom. Nedosledno.
