Na licu ovog samoukog glumca smenjivali su se prezir, podsmeh, trijumfalno samozadovoljstvo onoga ko je ostao gospodstveni svedok tuđe bruke; na licu našeg predsednika očitovale su se istovremeno tobožnja tuga, pa čak i bol, zbog toga što su gosti takvi kakvi su, ali i radost nadmoćnog uma koji i za njih, kakvi god da su, ili upravo zato što su takvi kakvi su, ima hrišćansko, očinsko svepraštajuće razumevanje: „Evo ovako vam izgleda sve! […], I kad je reč o Kosovu i oko granica!“